Frásögn af spólu, Vilhjálmur á Gerði, Völvuleiði
Völvuleiði
Fyrir utan Kálfafellsstað er þúfa nokkur á sléttum bakka sem að kölluð er
Völvuleiði. Sú sögn fylgir að þegar fljótlega eftir að kristni var lögtekin á Íslandi þá hafði
verið byggð kirkja á Kálfafelli eystra sem kallað var þá og ákveðið þar prestssetur. En
þar hefði á þeim tíma búið kona margkunnug og hefur hún líklega orðið að rýma þegar
ákveðið var að prestur byggi þarna á Kálfafelli eystra. Henni hefur sjálfsagt líkað það illa
að rýma og lagði það á að það skyldi enginn prestur ílengjast á Kálfafellsstað lengur en
20 ár. Þeir sem að yrðu lengur, það myndi/mundi sækja óhöpp og ófarnaður að þeim. En
ég skal nú geta þess að það virðist nú ekki hafa verið á síðari öldum því að allt frá 1600
hafa prestar á Kálfafellsstað verið mjög spakir og flestir setið þar lengur en 20 ár og
sumir mjög lengi. Það er, eins og ég gat um áðan, þá er svokallað Völvuleiði á bökkunum
fyrir utan Kálfafellsstað og fylgir því sú sögn að ef að staðarprestur lætur hressa upp á
leiðið, s.s. hlaða það upp, þá verði hann fyrir einhverju happi.