Þórbergur Þórðarson skrifar:

(Landneminn. 7.tbl.1953)

Björn Björnsson, almennt kallaður Gamli-Björn, var einn þeirra frumlegu manna, er settu svip á Suðursveit langt fram yfir síðustu aldamót. Hann var dóttursonur Þorsteins Gizurssonar tóls. Þorsteinn var upprunninn úr Suðursveit, en dvaldist síðara hluta ævinnar á Hofi í Öræfum. Hann var mikill smiður og mesta ljóðskáld, sem borið hefur verið í Austur-Skaftafellssýslu, svo að sögur fari af.
Björn var vel skynsamur og prýðilega söngvinn. Honum var og gefinn frásagnarhæfileiki, sem enginn gleymdi , er kunni að hlýða á sögur. Honum lá lágt rómur, og hann sagði mjög stillilega frá og lygndi við og við aftur augunum, svo andlitssvipuirnn varð líkastur því, sem hann talaði í móki.

Steinþór Þórðarson, Hala

(Skrifað í Jólablað Vísis 1958)

Þegar ég var að alast upp og frameftir mínum fullorðinsárum, var mikið af frönskum fiskiskútum hér með ströndinni. Það mátti telja 60-70 skútur, þegar flest var frá Stemmukrókum, en þeir eru aðeins vestan við hásuður frá Reynivöllum að sjá, að Borgarhafnarhálsum, sem eru klettar fram við sjóinn, stutt austan við Hrekksgerði. Á landi mun þessi vegalengd vera með ströndinni um 20 km. Gaman höfðum við krakkarnir að standa úti í rökkrinu á kvöldin, þegar gott var veður, og horfa á alla ljósadýrðina. Skúturnar heilluðu oft hug þeirra unga, bæði í björtu og dimmu.

Þorbjörg Arnórsdóttir skrifar:

Þegar gengið er í vesturátt frá Hala eftir þjóðveginum og síðan sem leið liggur inn Flatirnar í átt að Reynivöllum, sem er vestasti bær í Suðursveit, kemur maður von bráðar inn í Kvennaskála, sem er hvammur eða hvilft neðan við pýramídalagaðan tind, Kvennaskálatind. Þórbergur Þórðarson rithöfundur lýsir Kvennaskála þannig í bókinni Um lönd og lýði.

,, Kvennaskáli var skemmtilegur hvammur í fjallinu milli Flatanna og Háaleitis. Þar var sællegur gróður, því þar var oft logn og gott að sitja þar í austannæðingnum. Þar voru fögur og ilmsterk grös og stórir brekkusniglar.”( Í Suðursveit bls. 178)

Þorbjörg Arnórsdóttir skrifar:

Það er gaman að staldra við undir Steinafjalli í Suðursveit, nánar tiltekið undir austurhlíðum Steinafjalls spölkorn frá Sléttaleiti. Þar eru greinilegar búsetuminjar frá öndverðri 19. öld, gamlar tættur og hleðslur sem vekja undrun og eftirtekt. Þær eru flestar á þeim slóðum þar sem hlíðin mætir sléttlendinu, innan um eða neðan undir steinum og stórbjörgum sem hrapað hafa úr klettunum fyrir ofan hlíðina. Þar eru tættur bæjarins í Steinum í Suðursveit sem lagðist í eyði 1829, og fluttist ári síðar vestur með hlíðinni að Sléttaleiti. Örskammt frá tættunum er stór stakstæður steinn, steinninn Prestastóll, stórvitur og margfróður, segir Þórbergur.