Hafið

Erlendir ferðamenn sem dvelja á Hala spyrja oft um undarlegan nið sem berst til eyrna úr suðrinu, en stundum er þó eins og raddir taki undir allt um kring. Þetta er sjávahljóð sem berst frá hafinu.

Í miklu brimi var hafið stórkostlegast og hræðilegast af öllu í heiminum. En í logni og ládeyðum var yfirborð þess unaðslega heillandi, og þá langaði mig mikið til að róa út á það. Mér fannst ekkert í náttúrunni eins lifandi. Ekkert í ríki hennar breytti eins mikið um útlit eftir veðri og lofti. Margbreytni þess virtist ekki eiga sér nein takmörk. Það var komið nýtt haf á hverjum morgni á Breiðabólsstaðarbæjunum".........
"Þegar mikið brim var, þá var sjávarhljóðið einn óslitinn niður, þungur, dimmur, djúpur, alvarlegur, og með margs konar tilbrigðum, og þegar mest gekk á, fannst manni hann vera líka undir jörðinni. Þetta mundu tónskáldin hafa kallað óperu hafsins, og ljóðskáldin myndu hafa kallað það tjáningu blóðsins úr morgunsárinu, og prestarnir rödd Guðs í náttúrunni."

Í Suðursveit bls 109 - 111